اختلالات مختلف گوش داخلی که موجب احساس گیجی یا سرگیجه می ­شوند :

• سرگیجه وضعیتی پاروکسیمال خوش خیم (BPPV)

BPPV یکی از شایع­ترین انواع سرگیجه­ های سیستم تعادل محیطی است. این اختلال می ­تواند در نتیجه ی عواملی مانند ضربه به سر، نوریت وستیبولار، جراحی استخوانچه رکابی، بیماری منیر یا به تنهایی دیده شود. این اختلال از تخریب ذرات کریستالی گوش داخلی که از جای خود کنده و در آندولنف شناور شده یا خود را به مجاری نیم دایره می چسباند، نشات می­ گیرد.
علائم : حملات سرگیجه به دنبال حرکات ناگهانی یا سریع سر (به عنوان مثال هنگام غلت زدن در تختخواب یا یک نگاه کردن ساده)

• نوریت وستیبولار

این اختلال به صورت حملات سرگیجه ناگهانی بدون بروز کم شنوایی در یک شخص سالم دیده می­ شود. این اختلال می ­تواند به صورت یک حمله یا دوره ای  از حملات رخ دهد. این اختلال در اغلب موارد در بهار یا ابتدای تابستان رخ می­ دهد و بر این اساس اغلب با یک عفونت تنفسی فوقانی همراه است. شروع سرگیجه به صورت ناگهانی است و به صورت تیپیک با تهوع و استفراغ همراه است و ممکن است به صورت دوره­ای از روزها باشد که با بهبود تدریجی بعد از گذشت چند هفته همراه باشد. این اختلال در اغلب موارد دوره­ای از سرگیجه وضعیتی خوش خیم را به دنبال دارد.

• لابیرنتیت

لابیرنتیت یک پروسه التهابی است که در غشاء لابیرنت رخ می­ دهد و ممکن است دارای منشاء ویروس یا باکتری باشد. عفونت ویروسی، نشانه ­های گیجی مشابه با نوریت وستیبولار را ایجاد می­ کند با این تفاوت که در لابیرنتیت عملکرد حلزون دارای اختلال می ­شود. سرخجه و سرخک مادرزادی و عفونتهای سایتو مگالو ویروس موجب بروز علائم تعادلی می ­شوند. لابیرنتیت باکتریایی در هنگام درگیری مستقیم لابیرنت توسط پاتوژن یا عفونت سروز بروز پیدا می­ کند. عفونت سروز، در اغلب موارد با یک اوتیت حاد گوش میانی (در زمانی که سموم باکتریایی در غشاء دریچه گرد پخش می ­شوند) ایجاد می­ شود.

• عدم خونرسانی به لابیرنت (سکته گوش)

انفارکتوس لابیرنت منجر به افت عمیق در عملکرد شنوایی و تعادل می ­شود و به صورت تیپیک در بیماران مسن رخ می ­دهد. این پدیده، در بیماران جوان­تر با بیماری­های قلبی عروقی یا اختلالات فشار خون نیز دیده می­شود. سرگیجه ­های دوره ­ای در یک فرم از حمله سکته ­ای گذرا ممکن است نشانه ­ای از انسداد کامل باشد. بعد از انسداد کامل، سرگیجه حاد رخ می ­دهد که کاهش می ­یابد اما تا ماه ­ها عدم تعادل بیمار ادامه می­ یابد تا زمانی که جبران وستیبولار توسط سیستم عصبی مرکزی اتفاق بیفتد.

• بیماری منیر

این بیماری یک اختلال گوش داخلی است که با حملات سرگیجه دوره­ای، افت شنوایی حسی عصبی ، وزوز، تهوع، احساس فشار یا پری در گوش شناخته می ­شود. در ابتدا ، افت شنوایی در فرکانس­ های بم رخ می­ دهد، و معمولاً با هر حمله میزان آن بیشتر می ­شود. حملات، با سرگیجه واقعی که عموماً با تهوع و استفراغی که ساعت­ها ادامه دارند، مشخص می­شوند. از لحاظ آسیب شناسی، این اختلال به علت اتساع فضای آندولنف (هیدروپس) رخ می­دهد که در نهایت لابیرنت غشایی را پاره می­ کند.

تیپهایی از این بیماری به صورت سرگیجه ­های بدون علائم شنوایی هستند. به تازگی تحقیقات نشان داده ­اند که بیماری منیر، مدلی از بیماری ­های خود ایمنی است.

• فیستول پری لنف

این بیماری به دنبال ایجاد ارتباط غیر طبیعی بین فضای پری لنف گوش داخلی و فضای گوش میانی ایجاد می­ شود. پاتوفیزیولوژی و موجودیت این اختلال هنوز مورد بحث است. با این حال، شواهدی مبنی بر بروز این اختلال به دنبال ضربه به سر یا آسیب­ های ناشی از تغییر فشار جو وجود دارد. این مشکل همچنین ممکن است بعد از جراحی استخوانچه رکابی رخ دهد و یا فیستول به صورت خود بخودی (بدون علت) وجود داشته باشد. بیماران دارای فیستول پری لنف اغلب نشانه ­هایی شامل افت شنوایی حسی عصبی تغییر پذیر پیشرونده ، حملات سرگیجه و وزوز را بیان می کنند.

• نورومای آکوستیک / شوانومای وستیبولار

نورومای آکوستیک (به درستی) به عنوان شوانومای وستیبولار شناخته شده است. این بیماری، یک نئوبلاسم خوش خیم است که به صورت تیپیک از قسمت تعادلی عصب کرانیال هشت به وجود می ­آید.

این ضایعه به آرامی رشد می­ کند و موجب افت شنوایی حسی عصبی پیشرونده می­شود. به علت از بین رفتن تدریجی عملکرد تعادل در بخش درگیر شده، بیماران معمولاً شکایتی از سرگیجه ندارند.