بخش های مختلف گوش و کارکرد آن ها

گوش انسان از سه بخش اصلی گوش بیرونی، گوش میانی، گوش درونی تشکیل شده است. عصب و بخش شنوایی مغز  ساختار عصبی سیستم شنوایی را تشکیل می دهند. هر کدام از این بخش ها دارای ویژگی ها و مشخصات خاص خود هستند که به طور مختصر با آن ها آشنا می شویم.

• گوش بیرونی : شامل لاله گوش و مجرای خارجی می شود، امواج صوتی را جمع آوری کرده و آن ها را به سوی پرده صماخ که یک غشای کشیده شده مانند پوست یک طبل است، هدایت می کند.

• گوش میانی : بین پرده صماخ و گوش داخلی قرار دارد، شامل سه استخوان کوچک چکشی، سندانی و رکابی است. صداهایی که به صورت امواج صوتی از هوا گذشته و توسط لاله گوش و مجرای خارجی به پرده صماخ رسیده، باعث ارتعاش این پرده می شوند. این ارتعاشات از طریق استخوان های کوچک ذکر شده، از گوش میانی می گذرند و به گوش داخلی می رسند. حفره گوش میانی به کمک یک مجرای باریک به نام لوله استاش به فضای حلق راه دارد. وظیفه اصلی این لوله ایجاد فشار مساوی میان گوش میانی و محیط بیرون است.

• گوش داخلی : گوش داخلی درون سخت ترین استخوان بدن قرار دارد و دارای گیرنده های حسی شنوایی و تعادلی است. درون این استخوان، حفره هایی پر از مایع وجود دارد. سلول های این بخش ارتعاشات صدا را به پیام عصبی تبدیل می کنند. سلول های مویی در شنیدن نقش بسیار مهمی دارند در واقع این سلول ها باعث شنیده شدن صداها می شوند و صدمه دیدن این سلول ها سبب می شود تا حساسیت شنوایی کاهش پیدا کرده و یا از بین برود.

• عصب شنوایی : این عصب اطلاعات ارتعاشات را به مغز می رساند.